តើអ្នកដឹងទេថា ប្រទេសណាដែលចំណាយលើការអប់រំច្រើនជាងគេ?

ការអប់រំដើរតួនាទីជាមូលដ្ឋានក្នុងការបង្កើតទិដ្ឋភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនានា ដែលផ្អែកលើកម្រិតជំនាញ ផលិតភាព និងសមត្ថភាពច្នៃប្រឌិតនៃកម្លាំងពលកម្មរបស់ពួកគេ។ ទិន្នន័យពីធនាគារពិភពលោកបង្ហាញឱ្យឃើញថា ប្រទេសដែលមានការអប់រំកម្រិតខ្ពស់ មានទំនោរខ្ពស់ក្នុងលទ្ធផលនៃការបង្កើតថ្មី។

ខាងក្រោមនេះ គឺជាបញ្ជីប្រទេសចំនួន ៥ ដែលចំណាយច្រើនជាងគេលើការអប់រំ ដោយយោងលើទិន្នន័យពី OECD និងប្រភពផ្សេងទៀត៖

៥. សហរដ្ឋអាមេរិក៖ ការចំណាយសម្រាប់និស្សិតមានចំនួន ១៥.៥០០ ដុល្លារ។ សហរដ្ឋអាមេរិកមានទិដ្ឋភាពអប់រំចម្រុះ ដែលកំណត់ដោយ សាលាសាធារណៈ ឯកជន និងធម្មនុញ្ញចម្រុះ។ ថ្វីបើជាអ្នកចំណាយដ៏ធំបំផុតរបស់ពិភពលោកលើការអប់រំ ជាមួយនឹង ១៥.៥០០$សម្រាប់សិស្សម្នាក់ក៏ដោយ ភាពខុសគ្នានៃមូលនិធិ និងធនធានមាននៅទូទាំងតំបន់ និងប្រវត្តិសេដ្ឋកិច្ចសង្គមផ្សេងៗគ្នា។ សហរដ្ឋអាមេរិកសង្កត់ធ្ងន់លើការធ្វើតេស្តស្តង់ដារ និងវិធានការទទួលខុសត្រូវ ទោះបីជាមានការជជែកដេញដោលជាបន្តបន្ទាប់អំពីប្រសិទ្ធភាពនៃការអនុវត្តទាំងនេះក៏ដោយ។

៤. អូទ្រីស៖ ការចំណាយសម្រាប់និស្សិតមានចំនួន ១៥,៩០០ ដុល្លារ។ អូទ្រីស វិនិយោគលើការផ្តល់ការអប់រំល្អសម្រាប់ពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន។ ការអប់រំតំណាងឱ្យប្រហែល៥.៨% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់ប្រទេសអូទ្រីស។ ប្រទេសនេះផ្តល់អាទិភាពដល់ការអប់រំកុមារតូច និងផ្តល់សារៈសំខាន់លើការអភិវឌ្ឍជំនាញ ការគិត និងលើកកម្ពស់ស្មារតីនៃទំនួលខុសត្រូវសង្គមក្នុងចំណោមសិស្ស។

៣. កូរ៉េខាងត្បូង៖ ការចំណាយសម្រាប់និស្សិតមាន ១៥,៩០០ ដុល្លារ។ ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងមានភាពល្បីល្បាញដោយសារប្រព័ន្ធអប់រំដ៏ម៉ត់ចត់ និងប្រកួតប្រជែងខ្ពស់របស់ខ្លួន ដែលផ្តោតសំខាន់លើភាពជោគជ័យក្នុងការសិក្សា។ ជាមួយនឹងការចំណាយសម្រាប់សិស្សម្នាក់ចំនួន១៥,៩០០ $ កូរ៉េខាងត្បូងបានវិនិយោគយ៉ាងច្រើននៅក្នុងការអប់រំបន្ថែម ដូចជាការបង្រៀនឯកជន ដើម្បីគាំទ្រដល់សមិទ្ធផលរបស់សិស្ស។ ប្រព័ន្ធអប់រំរបស់ប្រទេសនេះត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារការផ្តោតសំខាន់លើការរៀនទៀងទាត់ ការសិក្សាដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង និងការប្រឡងដែលមានពិន្ទុខ្ពស់។

២. ប្រទេសន័រវេស៖ ការចំណាយសម្រាប់និស្សិតមាន ១៨,០០០ ដុល្លារ។ ប្រទេសន័រវេសត្រូវបានទទួលស្គាល់សម្រាប់ប្រព័ន្ធអប់រំដ៏ទូលំទូលាយ និងសមភាពរបស់ខ្លួន ដែលផ្តល់អាទិភាពដល់ឱកាសស្មើគ្នាសម្រាប់សិស្សទាំងអស់។ ការអប់រំ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ (VET) ក៏ជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃប្រព័ន្ធអប់រំរបស់ប្រទេសន័រវេស ដោយផ្តល់ឱ្យសិស្សនូវជំនាញជាក់ស្តែង និងគុណវុឌ្ឍិសម្រាប់កម្លាំងពលកម្ម។ រដ្ឋាភិបាលសហការជាមួយដៃគូឧស្សាហកម្មដើម្បីបង្កើតកម្មវិធី VET ដែលបំពេញតម្រូវការទីផ្សារការងារ និងរៀបចំសិស្សសម្រាប់ការងារ ឬការអប់រំបន្ថែម។ ប្រទេសន័រវេសផ្តល់សារៈសំខាន់លើអក្ខរកម្មឌីជីថល និងការច្នៃប្រឌិតក្នុងវិស័យអប់រំ ដោយបញ្ចូលបច្ចេកវិទ្យាទៅក្នុងការអនុវត្តការបង្រៀន និងរៀន។ សាលារៀនប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ និងវេទិកាឌីជីថលដើម្បីបង្កើនការបង្រៀន សម្រួលការទំនាក់ទំនង និងកំណត់បទពិសោធន៍សិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់សិស្ស រៀបចំពួកគេសម្រាប់យុគសម័យឌីជីថល។

១. លុចសំបួរ៖ ការចំណាយសម្រាប់សិស្សម្នាក់៖ ២៥,៦០០ ដុល្លារ។ ប្រព័ន្ធអប់រំរបស់ប្រទេសលុចសំបួរមានច្រើនភាសា ដោយមានការណែនាំជាភាសាលុចសំបួរ បារាំង និងអាឡឺម៉ង់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីបេតិកភណ្ឌភាសា និងវប្បធម៌ចម្រុះរបស់ប្រទេស។ លុចសំបួ ផ្តល់តម្លៃដល់អន្តរជាតិ និងភាពចល័តក្នុងវិស័យអប់រំ លើកទឹកចិត្តសិស្សឱ្យចូលរួមក្នុងកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរ ការពន្លិចភាសា និងការប្រកួតប្រជែងអន្តរជាតិ។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះពង្រីកការយល់ដឹងរបស់សិស្ស ជំរុញសមត្ថភាពអន្តរវប្បធម៌ និងរៀបចំពួកគេសម្រាប់ជីវិតនៅក្នុងសង្គមសកល។ ប្រព័ន្ធអប់រំរបស់ប្រទេសលុចសំបួត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈដោយពហុភាសា ការរួមបញ្ចូល និងការសង្កត់ធ្ងន់លើឧត្តមភាពសិក្សា៕

ប្រភព៖ Insider Monkey