ការហូរចូលនៃទំនិញចិនថោកៗ កំពុងច្របាច់កអ្នកផលិតក្នុងស្រុក និងបង្កក្ដីបារម្ភសម្រាប់ប្រទេសជាច្រើននៅអាស៉ីអាគ្នេយ៍!

សម្រាប់ប្រទេសជាច្រើននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ការវិនិយោគ និងទេសចរណ៍របស់ចិនគឺជាគន្លឹះនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំនាញបាននិយាយថា ផលិតផលចិនដែលមានគុណភាពទាបថោក ដែលកំពុងតែជន់លិចទីផ្សារពាសពេញតំបន់ ក៏កំពុងបង្កើនការព្រួយបារម្ភអំពីរបៀបដែលពួកគេកំពុងកាត់បន្ថយអាជីវកម្មក្នុងស្រុក។

ការណ៍នោះកំពុងបង្ខំប្រទេសដូចជាប្រទេសជាច្រើននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍រកវិធីដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការវាយលុកទំនិញដែលមានតម្លៃទាប។

ជាក់ស្ដែង ការហូរចូលនៃទំនិញចិនថោកៗ ជាការបំផ្លាញដល់អាជីវកម្មក្នុងស្រុកក្នុងប្រទេសថៃ។ ឧស្សាហកម្មសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់ៗចំនួនបីរបស់ប្រទេសថៃគឺ ផលិតកម្ម កសិកម្ម និងសេវាកម្ម។ ប៉ុន្តែការផលិតបានធ្លាក់ចុះ ដោយរោងចក្រចំនួន ២,០០០ ត្រូវបានបិទនៅឆ្នាំ២០២៣ ដែលនាំឱ្យបាត់បង់ការងាររាប់ពាន់នាក់ នេះបើយោងតាមទិន្នន័យពីនាយកដ្ឋានការងារឧស្សាហកម្ម។ ម្ចាស់អាជីវកម្មបានត្អូញត្អែរជាយូរមកថា ទំនិញចិនមានគុណភាពទាប កំពុងធ្វើឱ្យអាជីវកម្មថៃក្នុងស្រុកធ្លាក់ចុះ។

ផ្សារទំនើប Bobae ដែលជាទីផ្សារលក់រាយ និងលក់ដុំក្នុងទីក្រុងបាងកក គឺជាកន្លែងមួយដែលឥទ្ធិពលនោះកំពុងត្រូវបានបិទទ្វារ។

ភាពយឺតយ៉ាវនៃឧស្សាហកម្ម ផលិតយឺតរបស់ប្រទេសថៃបានរួមចំណែកដល់ការធ្លាក់ចុះផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនេះ។ តាមការព្យាករណ៍បានបង្ហាញថា សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសថៃនឹងកើនឡើងពី ២.៣% ទៅ ២.៨% ភាគរយនៅឆ្នាំ២០២៤ ដែលតិចជាងប្រទេសជិតខាងក្នុងតំបន់។ ទោះបីជាធនាគារកណ្តាលថៃព្យាករណ៍ពីកំណើន ៣% នៅឆ្នាំ២០២៥ក្ដី ក្តីកង្វល់របស់ម្ចាស់អាជីវកម្មនៅតែមាន។

យោងតាមអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាលថៃ Sasikarn Wattanachan មានការថយចុះ ២០ ភាគរយនៃការនាំចូលដែលមានគុណភាពទាបនៅក្នុងប្រទេសថៃចាប់តាំងពីខែកក្កដា។ អាជ្ញាធរបានដាក់ចេញនូវការត្រួតពិនិត្យកាន់តែតឹងរ៉ឹងលើការនាំចូលថោកដោយផ្តោតលើទំនិញកសិកម្មទំនិញប្រើប្រាស់ និងឧស្សាហកម្ម។ កាសែតបាងកកប៉ុស្តិ៍បានរាយការណ៍ថាប្រទេសថៃក៏បានបន្ថែមពន្ធលើតម្លៃបន្ថែម ៧% លើទំនិញនាំចូលដែលមានតម្លៃក្រោម ១,៥០០ បាត ឬ $៤៣.៧៧ ។

ជាមួយគ្នានេះដែរ ការផ្លាស់ប្តូរនយោបាយជំរុញឱ្យមានការព្រួយបារម្ភអំពីសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសថៃ។ មិនមែនមានតែប្រទេសថៃទេ ដែលព្យាយាមកាត់បន្ថយការនាំចូលដែលមានគុណភាពទាប ប្រទេសមួយចំនួននៅទូទាំងអាស៊ីកំពុងស្វែងរកមធ្យោបាយដើម្បីការពារក្រុមហ៊ុនផលិត និងពាណិជ្ជកម្មក្នុងស្រុកផងដែរ។

ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន Reuters បានរាយការណ៍កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូថា នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ពន្ធបណ្តោះអាសន្នដែលបានស្នើឡើង ២៥% លើការនាំចូលដែកថែបទំនងជានឹងត្រូវដាក់ ដើម្បីទប់ស្កាត់ជម្រើសថោកជាងពីប្រទេសចិន និងជំរុញការផលិតពីក្រុមហ៊ុនផលិតឥណ្ឌា។ ដោយឡែក នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ការតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការនាំចូលរបស់ចិនបានជំរុញឱ្យទីក្រុងហ្សាការតាស្នើសុំពន្ធ ២០០% លើសម្លៀកបំពាក់នាំចូលមួយចំនួន និងទំនិញសេរ៉ាមិច ដើម្បីការពារសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យម។

ឯប្រទេសវៀតណាម ក៏ពឹងផ្អែកខ្លាំងលើចិនក្នុងការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ ទីក្រុងប៉េកាំងគឺជាដៃគូពាណិជ្ជកម្មដ៏ធំបំផុតរបស់ទីក្រុងហាណូយ ជាមួយនឹងទំហំពាណិជ្ជកម្មទ្វេភាគីមានចំនួនជាង ១៧១ ពាន់លានដុល្លារក្នុងឆ្នាំ២០២៣ បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលទាំងពីរមានមនោគមវិជ្ជាកុម្មុយនិស្ត និងមានព្រំដែនគោកប្រវែង ១,២៨៧ គីឡូម៉ែត្រក៏ដោយ ក៏វៀតណាមកំពុងធ្វើសកម្មភាពប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការនាំចូលថោករបស់ចិនផងដែរ។

កាលពីចុងខែវិច្ឆិកា ទីក្រុងហាណូយបានហាមឃាត់ក្រុមហ៊ុនលក់រាយតាមអ៊ីនធឺណិតរបស់ចិន Shein និង Temu បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនទាំងពីរមិនបានបំពេញតាមកាលកំណត់នៃការចុះឈ្មោះអាជីវកម្មជាមួយរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម។ ប៉ុន្តែអាជីវកម្មក្នុងស្រុកក្នុងប្រទេសវៀតណាមបានសម្តែងការព្រួយបារម្ភជាយូរមកហើយលើផលិតផលបញ្ចុះតម្លៃ និងការលក់របស់ក្លែងក្លាយពីអ្នកលក់រាយ។

ការនាំចូលរបស់ចិនដែលមានតំលៃថោកពីវេទិកាដូចជា Shein និង Temu កំពុងជន់លិចទីផ្សារប្រទេសវៀតណាម ដោយច្របាច់កអ្នកផលិតក្នុងស្រុក និងបង្កឱ្យមានការខឹងសម្បារចំពោះការប្រកួតប្រជែងមិនស្មើភាព។ នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់ម្ចាស់អាជីវកម្មជាច្រើន៕

ប្រភព៖ VOA